Καλώς ήρθατε στο GreekNight.gr! Εγγραφείτε τώρα για να συμμετέχετε στην ιστοσελίδα μας!
Από «χειμερία νάρκη» βγαίνει το παλαιό εμπορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, η περιοχή γύρω από τις οδούς Βαλαωρίτου και Φράγκων. Ένα τμήμα του κέντρου της πόλης, που για περισσότερο από μια δεκαετία «αργοπέθαινε» εμπορικά και είχε άδεια περισσότερα από τα μισά του καταστήματα, πλέον μπαίνει σε μια διαφορετική τροχιά ανάπτυξης, αλλάζει μορφή και μετατρέπεται σ' έναν απέραντο σύγχρονο χώρο εστίασης και διασκέδασης. Οι περισσότεροι από τους δεκάδες βιοτεχνικούς χώρους, τα παλαιά υφασματοπωλεία και τα άλλα μαγαζιά χονδρικής και λιανικής πώλησης έχουν κλείσει ή κλείνουν το ένα μετά το άλλο και στη θέση τους ξεφυτρώνουν σχεδόν κάθε μέρα σύγχρονα εστιατόρια, καφέ, μπαρ και άλλοι χώροι διασκέδασης. Ιδίως στο τμήμα που αποτελεί την «καρδιά» των νέων χρήσεων της περιοχής, δηλαδή το οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ των οδών Συγγρού, Βαλαωρίτου και Βηλαρά, κατά την περίοδο των γιορτών λειτούργησαν πέντε νέα καταστήματα εστίασης και διασκέδασης, ενώ στους επόμενους μήνες θα ανοίξουν συνολικά 17, τα οποία θα προστεθούν στα 13 ήδη υπάρχοντα.
"Νυχτοπερπατήματα στη Φραγκογειτονιά"
Πολλοί μιλούν για το Γκάζι της Θεσσαλονίκης, άλλοι για μία νέα εκδοχή των Λαδάδικων, ενώ οι παλιοί θαμώνες νιώθουν ότι το στέκι τους έχει γίνει πλέον της μόδας.
Αναμφισβήτητα η περιοχή που περιβάλλεται από τις οδούς Συγγρού, Βαλαωρίτου, Φράγκων και Λέοντος Σοφού, δηλαδή η παλιά βιοτεχνική πιάτσα της Θεσσαλονίκης, έχει μετατραπεί σε χώρο διασκέδασης όλων των κοινωνικών κατηγοριών. Μπαρ και καφενεία, που άλλα θυμίζουν Βερολίνο, άλλα αγγλικές pubs, αλλά και παλιά νεοκλασικά σπίτια, η νέα χρήση των οποίων δεν λησμονεί την παλιά, προσελκύουν τους νέους της πόλης, εναλλακτικούς αλλά και trendy. Τα βράδια του καλοκαιριού τα “τραπεζάκια έξω” κάνουν ασαφή και δυσδιάκριτα τα όρια του κάθε μαγαζιού παρουσιάζοντας την εικόνα μιας μεγάλης παρέας. Η λιτή -χωρίς εντάσεις- γκρι απόχρωση των κτιρίων αναμειγνύεται με τα χρώματα των μαγαζιών δημιουργώντας μία εικόνα διαφορετική από αυτή των πιο εμπορικών κέντρων διασκέδασης Οι ήχοι της τζαζ, της ροκ, της λάτιν μεταφέρονται από το ένα μαγαζί στο άλλο συναιρούμενοι σε ένα μείγμα κουλτούρας, ενώ η μπίρα από όλες τις ποικιλίες ρέει άφθονη, καθώς έως τώρα παραμένει “φτηνή”. Οι συζητήσεις μπερδεύονται, ενώ η αναζήτηση τραπεζιού δημιουργεί μία κινητικότητα, που άλλοτε φέρνει εκνευρισμό, άλλοτε σου δίνει την ευκαιρία να τα πεις για λίγο με έναν γνωστό σου που βρήκες τυχαία ή και να αρχίσεις κουβέντα με έναν ομοιοπαθή, που και αυτός ψάχνει απεγνωσμένα τραπέζι. Όλα εξαρτώνται από τη διάθεση...
Από την πρώτη “Παπαρούνα” στο σύγχρονο “Partisan”.
Τα πράγματα ήταν βέβαια λίγο διαφορετικά πριν από λίγα χρόνια, όταν τα μόνα καφενεία και μπαρ που υπήρχαν ήταν οι “4 εποχές”, η “Παπαρούνα” και λίγο αργότερα το “Gabrinus” (γνωστό ως τσέχικη μπιραρία) και η “Υψικάμινος”. Τότε ο κόσμος ήταν πιο λίγος, όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους και η ατμόσφαιρα γινόταν έτσι πιο οικογενειακή. Εδώ και λίγο καιρό η προσέλευση είναι πολύ μεγαλύτερη, τα μαγαζιά περισσότερα, ενώ ο προσδιορισμός του “εναλλακτικού” πιο δύσκολος. Εκεί δηλαδή όπου κάθονται οι “μποέμ” δίπλα περνά μία παρέα “κυριλέ” και η λεγόμενη εναλλακτική διασκέδαση αρχίζει να γίνεται σιγά σιγά επιλογή ανθρώπων με πολύ ετερόκλητα στυλ και συνήθειες. Αυτό μοιάζει να ενοχλεί κάποιους από τους παλιούς θαμώνες, που έχασαν την ησυχία τους, ενώ άλλοι το αντιμετωπίζουν ως φυσιολογική εξέλιξη. Το ίδιο, όπως λένε, έγινε παλαιότερα στα Λαδάδικα, την Άθωνος και το Μπιτ Μπαζάρ. Έτσι και αλλιώς τα πράγματα δεν γυρίζουν πίσω, καθώς δρομολογείται και η πεζοδρόμηση της περιοχής.
Το τελευταίο διάστημα έχουν ανοίξει καινούργια μαγαζιά, όπως το “Partisan”, το “Κρυφτό”, το “Rock n Rolla” στην οδό Βαλαωρίτου, το “Σπίτι μου” στη Λέοντος Σοφού, το “Υποβρύχιο”, το “Δένδρο που έδινε” στη Συγγρού, το “Peoples str.”, που καλύπτουν όλες τις μουσικές προτιμήσεις και γούστα.
Για την ιστορία...
Παρά την αργή αλλά σταθερή αλλαγή της φυσιογνωμίας της η παλιά Φραγκογειτονιά διατηρεί μέχρι και σήμερα το άρωμα της παλιάς κοσμοπολίτικης αίγλης της και φέρει εμφανή σημάδια της πλούσιας ιστορίας της Θεσσαλονίκης. Εκεί όπου τώρα βρίσκονται το “Gabrinus” (γνωστή ως τσέχικη μπιραρία) και η “Παπαρούνα” βρισκόταν η οικία της οικογένειας Αλλατίνη, μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες της Θεσσαλονίκης στις αρχές του 19ου αιώνα, η οποία αργότερα μετακόμισε στη γνωστή “Βίλα Αλλατίνη” (το κτίριο στο οποίο στεγάζεται η νομαρχία). Ωστόσο ήταν τέτοια η επιρροή της που η οδός Συγγρού έφερε στο παρελθόν το όνομά της. Το 1906 στους κήπους της οικίας Αλλατίνη χτίστηκε η Στοά Μαλακοπής (το σημείο όπου σήμερα βρίσκεται η “Παπαρούνα”), στην οποία στεγάστηκαν η Τράπεζα της Ελλάδας και διάφορα άλλα καταστήματα και τράπεζες, όπου γίνονταν οι συναλλαγές. Γι’ αυτό και η περιοχή έγινε γνωστή ως “πλατεία χρηματιστηρίου”.
Στη Φράγκων στεγαζόταν η Οθωμανική Τράπεζα (το σημερινό κρατικό ωδείο) μέχρι την ανατίναξή της από τους Γεμιτζήδες ή Βαρκάρηδες το 1903. Στην ίδια περιοχή υπήρχαν πολλές εβραϊκές μικρές ιδιοκτησίες, εμπορικά καταστήματα, ξενοδοχεία (χάνια), εργαστήρια, όπως και αρκετά καταστήματα μουσουλμάνων. Η οδός Πάικου, όπου σήμερα βρίσκονται οι “4 εποχές”, είναι χαρακτηριστική, διότι δείχνει το πόσο στενοί ήταν οι δρόμοι την εποχή εκείνη. Η πυρκαγιά του 1917 κατέστρεψε ολοσχερώς (και) το φραγκομαχαλά, αλλά η Τράπεζα της Ελλάδος διασώθηκε. Η κυβέρνηση Βενιζέλου είχε αναγγείλει την ανοικοδόμηση της πόλης βάσει του σχεδίου που εκπόνησε ο τότε υπουργός Συγκοινωνιών Αλ. Παπαναστασίου με τη συγκρότηση της “Διεθνούς Επιτροπής Νέου Σχεδίου της Θεσσαλονίκης”, που είχε πρόεδρο τον Ερνέστο Εμπράρ. Το σχέδιο αυτό εφαρμόστηκε δυστυχώς μόνο στην Αριστοτέλους. Το 1926 το κτίριο της οικίας Αλλατίνη ανακαινίστηκε από το μηχανικό Μαξ Ρούμπενς και η ημερομηνία της ανακαίνισης διατηρείται μέχρι και σήμερα στη σιδερένια πόρτα του, στην οδό Συγγρού.
Με την εγκατάσταση των ναζί και την οριστική εξολόθρευση των Εβραίων άρχισε να φθίνει και η πολυπολιτισμική διάσταση της Φραγκογειτονιάς. Με το πέρασμα των χρόνων μετατράπηκε σε βιοτεχνική περιοχή με άπειρα πρατήρια ρούχων και ιδιαίτερα πουκαμίσων. Τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση, καθώς βρισκόταν κοντά στην είσοδο της πόλης και αποτελούσε συχνό πέρασμα εμπόρων επισκεπτών. Η κρίση που έπληξε τις βιοτεχνίες τη δεκαετία του ’90 είχε ως αποτέλεσμα τον οικονομικό μαρασμό της περιοχής. Τώρα έχουν ξεμείνει ελάχιστα πρατήρια ρούχων, ενώ οι εγκαταλειμμένες αποθήκες μετατρέπονται σιγά σιγά σε μπαρ και φαγάδικα, δίνοντας στην παλιά Φραγκογειτονιά άλλο χαρακτήρα. “Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δικιά μας μελαγχολία”…. φωνάζει το ραδιόφωνο σε ένα εμπορικό κατάστημα στη Φράγκων και η μελωδία μοιάζει σαν ηχητική διαμαρτυρία στην εξέλιξη της περιοχής.
πηγή: http://www.makthes.gr/news/reportage/46254
